Nazywam się Artur Mazur.
Jestem celebrantem pogrzebów humanistycznych w Warszawie i innych miastach w Polsce oraz konsultantem wsparcia w żałobie. Każdą ceremonię projektuję indywidualnie – nie pracuję według szablonów. W centrum zawsze stoi człowiek – jego życie, wartości i relacje. Wszystko po to, aby każdy pogrzeb humanistyczny był osobisty, prawdziwy i pełen znaczenia.
Pomagam:
• rodzinom i bliskim w przygotowaniu i prowadzeniu w pełni spersonalizowanej ceremonii pożegnania,
• osobom przeżywającym żałobę,
• tym, którzy chcą świadomie zaplanować własny pogrzeb humanistyczny lub świecki – z troską o najbliższych.
Moim zadaniem nie jest tworzenie ceremonii według szablonu, ale wspólne z rodziną odnalezienie odpowiedniego języka pożegnania. Wierzę, że pogrzeb humanistyczny to przestrzeń autentyczności, bliskości i wdzięczności – niezależnie od przekonań religijnych.
Dlatego zawsze zaczynam od uważnej rozmowy. To Wy opowiadacie mi o osobie, którą żegnamy, a ja pomagam ubrać tę opowieść w słowa, symbole, muzykę i rytuały. Czasem ceremonia odbywa się w sali pożegnań, innym razem w ogrodzie, teatrze czy w miejscu szczególnie bliskim zmarłej osobie.
Prowadzę również pogrzeby humanistyczne i świeckie dla osób ze społeczności LGBTQ+ oraz dla wszystkich, którzy chcą ceremonii bez odniesień religijnych – w duchu otwartości, szacunku i prawdy.
Wspieram także rodziny, które pragną wybrać ekologiczny pogrzeb – w zgodzie z naturą i bez zbędnego ciężaru betonu czy marmuru. Pomagam przygotować i przeprowadzić zielony pochówek, np. w lesie pamięci, z wykorzystaniem urny biodegradowalnej, wolnej od plastiku i sztucznych ozdób. Takie rozwiązanie łączy pożegnanie bliskiej osoby z troską o środowisko.
Jestem suicydologiem – temat śmierci samobójczej znam zarówno zawodowo, jak i osobiście. Podczas studiów badałem czynniki ryzyka samobójstw wśród osób nieheteronormatywnych. To doświadczenie poszerzyło moje spojrzenie na problem samobójstw i ich społeczne uwarunkowania – ważne również przy pracy nad pogrzebami humanistycznymi i świeckimi.
Ukończyłem interdyscyplinarne studia magisterskie z psychologii społecznej, socjologii i coachingu (z wyróżnieniem), a także studia filologiczne – język angielski i rosyjski. Mam za sobą roczne szkolenie coachingowe akredytowane przez International Coaching Federation (ICF) oraz wiele kursów z zakresu prowadzenia ceremonii, projektowania rytuałów i pracy z żałobą – m.in. w Instytucie Dobrej Śmierci. Należę do kolektywu Instytutu – zespołu osób z różnych dziedzin zajmujących się tematami śmierci i żałoby.
Pełnię również funkcję prezesa i współzałożyciela Stowarzyszenia Celebrantek i Celebrantów Humanistycznych.
Przez blisko 20 lat pracowałem w globalnych korporacjach, współpracując z ludźmi z różnych krajów i kultur. Byłem odpowiedzialny za obsługę klienta, zarządzanie zespołami, organizację pracy i projekty w obszarze HR – od rekrutacji i szkoleń, przez wynagrodzenia, aż po rozwój kariery. Te doświadczenia nauczyły mnie skuteczności, orientacji na rezultat i elastyczności, a przede wszystkim uważności na ludzi i ich różnorodne potrzeby.
W ramach własnych poszukiwań zgromadziłem i przeczytałem ponad 130 książek i opracowań na temat śmierci, procesu umierania i współczesnej wiedzy o psychologii żałoby. Ta wiedza obejmuje perspektywę antropologiczną, kulturoznawczą, psychologiczną i artystyczną – co pozwala mi patrzeć na tę sferę życia w sposób wszechstronny.
Razem z bliskimi ustalamy m.in.:
Marzenie, misja – to duże słowa, ale pozwolę sobie ich użyć.
Marzę o świecie, w którym pogrzeby humanistyczne i świeckie uwzględniają troskę o naturę. Dlatego wspieram zmiany w archaicznym polskim prawie funeralnym, aby odpowiadało ono potrzebom współczesnego społeczeństwa. Popularyzuję ideę zielonych pochówków – lasów i pól pamięci, urn i trumien biodegradowalnych, cmentarzy bez plastiku. Chciałbym, aby każdy miał możliwość wyboru formy i miejsca pochówku. Widzę potrzebę zmiany w tej sferze życia, o której tak często boimy się mówić.
Oswajamy lęk, kiedy normalizujemy rozmowy o śmierci i żałobie – bo choć trudne, są nieuniknioną częścią życia.
Chciałbym, abyśmy nie bali się mówić o śmierci. Rozmowa z bliskimi o własnych lękach, o opiece na ostatnim etapie życia czy o tym, jak wyobrażamy sobie swój pogrzeb, to nie zapraszanie śmierci do codzienności, ale akt odpowiedzialności i troski.
To prezent dla tych, którzy zostaną – zdjęcie z nich ciężaru domysłów i nieporozumień.
Marzę o świecie, w którym pożegnania są autentyczne i spersonalizowane. Gdzie można żegnać bliskich bez pośpiechu i presji. Wierzę, że otwarte rozmowy mogą nas zbliżać, a nie oddalać – dlatego tworzę pogrzeby humanistyczne, które są spotkaniem człowieka z człowiekiem: w prawdzie, bliskości i odwadze.
„Ból żałoby jest tak samo częścią życia, jak radość miłości; być może jest to cena, którą płacimy za miłość, koszt zaangażowania.”
Profesjonalne szkolenie z Instytutu Dobrej Śmierci, dotyczące projektowania i prowadzenia ceremonii pogrzebowych wspierających bliskich zmarłych w procesie żałoby.
Szkolenie Instytutu Dobrej Śmierci dla profesjonalistów mających styczność z osobami w żałobie (psychologów, terapeutów, pracowników hospicjów i domów pogrzebowych, pedagogów).
Queer Funeral Guide (Ashley James Hayhurst)
Starość osób LGBT, tabu?
Lęk przed śmiercią
Jak towarzyszyć rodzicom na drodze umierania?
Czy psychodeliki pomagają w konfrontacji ze śmiercią?
Twórczość w procesie żałoby
Śmierć z perspektywy Daoizmu
Opieka paliatywna i hospicyjna w Polsce
Jak towarzyszyć bliskiej osobie przy umieraniu?
Pochówki ekologiczne
Ceremonie pogrzebowe
Czego uczą nas tradycyjne rytuały pożegnania?
Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci i żałobie?
Co pomaga nam w żałobie?
Czy istnieje dobra śmierć?
Indywidualna droga w żałobie
Bliskość końca
Zawsze jesteś w moim sercu
Śmierć zwierząt towarzyszących – jak poradzić sobie z żałobą?
Wykład Petera Lunda: „Diagnozowanie zaburzenia czy normalizowanie doświadczeń? O społecznym znaczeniu żałoby” (Diagnosing disorder or normalising experiences? About the societal meaning of grief)
Webinar: Święta zmarłych w różnych kulturach świata
