Kim jestem
Jestem również prezesem i współzałożycielem Stowarzyszenia Celebrantek i Celebrantów Humanistycznych.
Przez blisko 20 lat pracowałem w globalnych korporacjach – na stanowiskach menedżerskich w obszarze HR, bezpośrednio z ludźmi i dla ludzi, zajmując się m.in. szkoleniami, rekrutacją, wynagrodzeniami i rozwojem kariery. Funkcjonowanie w świecie biznesu pozwoliło mi jeszcze lepiej zrozumieć różnorodne potrzeby, motywacje i wyzwania ludzi – zarówno w życiu zawodowym, jak i osobistym.
W ramach własnych poszukiwań zgromadziłem i przeczytałem ponad 130 książek i opracowań na temat śmierci, procesu umierania i współczesnych wiedzy o psychologii żałoby. Ta wiedza obejmuje perspektywę antropologiczną, kulturoznawczą, psychologiczną i artystyczną – co pozwala mi patrzeć na te tematy w sposób wszechstronny, uważny i empatyczny.
Nazywam się Artur Mazur.
Jestem celebrantem pogrzebów humanistycznych i konsultantem wsparcia w żałobie. Projektuję i prowadzę pogrzeby humanistyczne i świeckie. Nie pracuję według szablonu. W centrum zawsze stoi człowiek – jego życie, wartości, relacje i opowieści. To one tworzą osobistą, autentyczną ceremonię pożegnania.
Towarzyszę:
- rodzinom i bliskim po stracie,
- osobom w żałobie,
- tym, którzy chcą zaplanować własną ceremonię pożegnania – świadomie i z troską o najbliższych.
Prowadzę także ceremonie dla osób ze społeczności LGBTQ+ i wszystkich, którzy pragną uroczystości bez odniesień religijnych, w duchu szacunku, otwartości i prawdy.
Doświadczenie i przygotowanie
Jestem suicydologiem – temat śmierci samobójczej znam zarówno zawodowo, jak i osobiście. Podczas studiów badałem czynniki ryzyka samobójstw wśród osób nieheteronormatywnych. Te badania dały mi szerszą perspektywę na problem samobójstw i ich społeczne uwarunkowania.
Ukończyłem interdyscyplinarne studia magisterskie z psychologii społecznej, socjologii i coachingu (z wyróżnieniem), a także studia filologiczne – język angielski i rosyjski. Mam za sobą roczne szkolenie coachingowe akredytowane przez International Coaching Federation (ICF) oraz liczne kursy i szkolenia z zakresu tematów ostatecznych, prowadzenia ceremonii, projektowania rytuału i pracy z żałobą – m.in. w Instytucie Dobrej Śmierci. Należę do kolektywu Instytutu – interdyscyplinarnej grupy osób, których działania zawodowe i osobiste dotykają tematów śmierci i żałoby.
Jak wygląda współpraca i przygotowanie ceremonii
1. Rozmowa i wspomnienia
- Zaczynamy od spokojnego spotkania. To czas, by opowiedzieć o zmarłej osobie – kim była, co kochała, co pozostawiła po sobie.
- Z historii, wspomnień, anegdot i zdjęć powstaje fundament całej uroczystości.
Każda ceremonia jest inna – tworzona od początku wspólnie z bliskimi, krok po kroku.
2. Wybór i współtworzenie
Razem z bliskimi ustalamy m.in.:
- miejsce uroczystości (sala, ogród, teatr, las…),
- charakter ceremonii i symboliczne przedmioty związane z historią zmarłej osoby,
- muzykę, rytuały i symbole,
- udział osób, które zabiorą głos lub włączą się w pożegnanie.
2. Scenariusz i mowa pożegnalna
- Na tej podstawie przygotowuję scenariusz ceremonii i mowę pożegnalną.
- Zawsze przedstawiam je rodzinie do akceptacji.
- Po zaakceptowaniu, finalną wersję scenariusza otrzymują wszyscy zaangażowani – w tym także dom pogrzebowy.
4. Koordynacja i logistyka
- Współpracuję z domem pogrzebowym i dbam o wszystkie kwestie organizacyjne.
- Dzięki temu w dniu ceremonii bliscy mogą skupić się tylko na tym, co najważniejsze – obecności, emocjach i wspomnieniach.
5. Indywidualność i personalizacja
- Nie pracuję według gotowego schematu.
- Każdy element jest tworzony na nowo – dla tej jednej, konkretnej osoby.
6. Styl pracy
- Najważniejsze są dla mnie uważność, empatia i obecność – bez ocen i gotowych odpowiedzi.
- Wierzę, że dobrze zaprojektowana ceremonia to nie tylko rytuał, ale także ważna i wspierająca część procesu żałoby.
- Pogrzeb humanistyczny pomaga urealnić stratę, zamienić chaos emocji w coś wspólnego i głębokiego.
- To czas, w którym mogą współistnieć łzy, cisza, śmiech i wzruszenie – w bezpiecznej przestrzeni, bez presji i ocen.
Marzenie, misja
Marzenie, misja – to duże słowa, ale pozwolę sobie ich użyć.
Marzę o świecie, w którym pogrzeby i rozwiązania funeralne biorą pod uwagę aspekty ekologiczne i troskę o naturę. Dlatego wspieram zmiany w archaicznym, polskim prawie funeralnym i popularyzuję ideę zielonych pochówków – lasów i pól pamięci, urn i trumien biodegradowalnych, cmentarzy bez plastiku. Chciałbym, aby każdy mógł decydować o formie i miejscu pochówku, aby prawo i zwyczaje odzwierciedlały potrzeby współczesnego społeczeństwa.
Wierzę w potrzebę zmiany dla nas wszystkich, w tej sferze życia, o której tak często boimy się mówić. Tylko czy unikanie tematu na pewno nam służy? Oswajamy lęk, kiedy normalizujemy rozmowy o śmierci i żałobie – bo choć są niewygodne, są nieuniknioną częścią życia.
Chciałbym, żebyśmy nie bali się mówić o śmierci. Rozmowa z bliskimi o własnych lękach, o tym, jak wyobrażamy sobie opiekę na ostatnim etapie życia czy jak chcielibyśmy, by wyglądał nasz pogrzeb, to nie zapraszanie śmierci do codzienności, ale akt odpowiedzialności. To prezent dla tych, którzy zostaną – zdjęcie z nich ciężaru domysłów i nieporozumień.
Marzę o świecie, w którym pożegnania są prawdziwe i spersonalizowane. Gdzie można żegnać bliskich bez pośpiechu i presji. Wierzę, że otwarte i autentyczne rozmowy mogą nas zbliżać, a nie oddalać – dlatego tworzę ceremonie, które są spotkaniem człowieka z człowiekiem: w prawdzie, bliskości i odwadze.
Przygotowanie do zawodu Celebranta
Osobiste pożegnanie: Projektowanie i prowadzenie rytuału
Profesjonalne szkolenie z Instytutu Dobrej Śmierci, dotyczące projektowania i prowadzenia ceremonii pogrzebowych wspierających bliskich zmarłych w procesie żałoby.
Praca z osobą w żałobie: Nowe perspektywy
Szkolenie Instytutu Dobrej Śmierci dla profesjonalistów mających styczność z osobami w żałobie (psychologów, terapeutów, pracowników hospicjów i domów pogrzebowych, pedagogów).
Kursy, szkolenia, webinary Instytutu Dobrej Śmierci
Lęk przed śmiercią
Jak towarzyszyć rodzicom na drodze umierania?
Czy psychodeliki pomagają w konfrontacji ze śmiercią?
Twórczość w procesie żałoby
Śmierć z perspektywy Daoizmu
Opieka paliatywna i hospicyjna w Polsce
Jak towarzyszyć bliskiej osobie przy umieraniu?
Pochówki ekologiczne
Ceremonie pogrzebowe
Czego uczą nas tradycyjne rytuały pożegnania?
Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci i żałobie?
Co pomaga nam w żałobie?
Czy istnieje dobra śmierć?
Indywidualna droga w żałobie
Bliskość końca
Zawsze jesteś w moim sercu
Śmierć zwierząt towarzyszących – jak poradzić sobie z żałobą?
Wykład Petera Lunda: „Diagnozowanie zaburzenia czy normalizowanie doświadczeń? O społecznym znaczeniu żałoby” (Diagnosing disorder or normalising experiences? About the societal meaning of grief)
Webinar: Święta zmarłych w różnych kulturach świata
Warsztaty i kursy z Davidem Kesslerem
- Stare rany, które zatrzymują nas w żałobie (Old Wounds that Keep Us Stuck in Grief)
- Odnajdywanie sensu: kurs towarzyszenia w żałobie (Finding Meaning: Grief Companion Course)
- Żałoba i życie na nowo dla owdowiałych (Grieving Fully and Living Fully for Bereaved Spouses)
- Radzenie sobie ze śmiercią i żałobą antycypacyjną (Dealing with Death and Anticipatory Grief)
- Czego nikt ci nie powie o leczeniu żałoby (What No One Tells You About Grief Healing)
- Miłość, strata i rodzicielstwo na zawsze (Love, Loss, and Parenting is Forever)
- Wsparcie po stracie samobójczej (Suicide Loss Support Series)
- Utrata rodzeństwa: znaczące więzi, które nigdy się nie kończą (Sibling Loss: Meaningful Connections That Never End)
- Odnajdywanie sensu: szósty etap żałoby (Finding Meaning: The Sixth Stage of Grief)
- Podręcznik „Odnajdywanie sensu”: narzędzia uwalniania bólu i pamiętania z miłością (Finding Meaning Workbook: Tools for Releasing Pain and Remembering With Love)
- Przedłużona żałoba: czy ta nowa diagnoza pomaga, czy szkodzi? (Prolonged Grief: Does this New Diagnosis Help or Hurt?)
- Warsztaty z udziałem Donny L. Schuurman, Franka Andersona, Davida Kesslera i Zacharego Taylora, omawiające znaczenie społecznych oraz klinicznych diagnoz w kontekście przedłużonej żałoby.
Warsztaty i kursy specjalistyczne
Queer Funeral Guide (Ashley James Hayhurst)
Starość osób LGBT, tabu?