Międzynarodowy Dzień Mistrza/Mistrzyni Ceremonii Pogrzebowej obchodzony jest co roku w trzeci piątek listopada i stanowi okazję do uhonorowania pracy celebrantów pogrzebowych na całym świecie. Po raz pierwszy został zorganizowany w 2023 roku, a w 2024 roku przypada na 22 listopada. To dzień integracji, promocji usług mistrzów i mistrzyń ceremonii oraz zwiększania świadomości na temat alternatywnych form pożegnań.

Śmierć jest integralną częścią życia, a jednak temat ten pozostaje wciąż marginalizowany w naszej codzienności. W kulturze, w której często unika się rozmów o śmierci, łatwo zapomnieć, że ostatnie pożegnanie ma ogromne znaczenie dla procesu żałoby i pogodzenia się ze stratą. Z okazji International Funeral Celebrant Day warto przypomnieć, że ceremonia pogrzebowa nie musi być szablonowym, pełnym schematów wydarzeniem. Coraz więcej osób poszukuje alternatyw, które pozwalają na prawdziwie osobiste i spersonalizowane pożegnanie, a pogrzeby humanistyczne są jedną z takich możliwości.

Humanistyczny Pogrzeb: Czym jest i czym różni się od pogrzebu świeckiego?

Humanistyczny pogrzeb to ceremonia skupiona na zmarłej osobie i jej unikalnej historii. To nie jest po prostu świecki pogrzeb pozbawiony symboli religijnych. Różnica polega na głębokim personalizowaniu ceremonii, by oddać cześć zmarłemu w sposób, który najlepiej odzwierciedla jego osobowość, wartości i życie. W Polsce, kraju zdominowanym przez tradycje religijne, rośnie zainteresowanie takimi alternatywnymi formami ceremonii. To wyraźny znak postępującej laicyzacji i zmieniających się oczekiwań społecznych.

Pogrzeb humanistyczny jest jak opowieść i sztuka teatralna poświęcona zmarłemu. To ceremonia, w której każdy element – muzyka, rytuały, symbole i gesty – są starannie dobrane, by odzwierciedlać życie osoby, którą żegnamy. To wspomnienia o tym, co nas z nią łączyło, czego nas nauczyła, jakie wartości przekazała. Takie ceremonie nie tylko oddają hołd zmarłemu, ale także wspierają bliskich w rozpoczęciu procesu żałoby w bardziej świadomy i osobisty sposób.

Normalizacja Tematu Śmierci i Żałoby w Społeczeństwie

W naszym społeczeństwie wciąż brakuje otwartości w rozmowach o śmierci i żałobie. Tematy te często pozostają tabu, a przecież normalizacja rozmów o końcu życia jest kluczowa, by wspierać bliskich w trudnych chwilach i dawać im możliwość godnego pożegnania. Dotyczy to wszystkich. Ceremonie humanistyczne mogą być istotnym krokiem ku takiej normalizacji – to podejście, które pokazuje, że pożegnanie może być pięknym, wzruszającym i znaczącym wydarzeniem. Dzięki celebrantom humanistycznym, którzy prowadzą takie ceremonie, zyskujemy szansę na bardziej świadome, spersonalizowane pożegnanie, które ma na celu uhonorowanie osoby zmarłej, a nie tylko spełnienie obowiązku.

Potrzeba Zmian w Kulturze i Prawie Funeralnym w Polsce

Moim marzeniem jest wprowadzenie głębokich zmian w kulturze funeralnej i prawie pogrzebowym w Polsce. W dzisiejszych czasach, gdy technologia rozwija się w zawrotnym tempie, nasze przepisy pogrzebowe wciąż bazują na archaicznych zasadach z 1959 roku, a te z kolei są prawie kopią ustawy z 1932 roku. Współczesne społeczeństwo potrzebuje nowoczesnych rozwiązań, które będą bardziej ekologiczne i dostosowane do naszych czasów. Marzę o tym, aby Polska dołączyła do krajów, które oferują zielone cmentarze i popularyzują wybór ekologicznych form pochówku, takich jak biodegradowalne urny i trumny oraz cmentarze wolne od plastiku.

Wizja lasów pamięci, w których pochówki odbywają się w zgodzie z naturą, to symbol powrotu do organicznego cyklu życia i śmierci. Takie miejsca byłyby doskonałym sposobem na oddanie czci zmarłym, szanując jednocześnie naszą planetę. Chciałbym, aby każdy mógł samodzielnie decydować o formie i miejscu pochówku, zgodnie z osobistymi wartościami i potrzebami, by pożegnanie było naprawdę autentyczne i spersonalizowane.

International Funeral Celebrant Day to doskonała okazja, aby przypomnieć, że śmierć jest częścią życia, a pożegnanie bliskiej osoby może być pięknym i znaczącym momentem. Humanistyczne ceremonie to wyraz szacunku i pamięci, które przybliżają nas do pełniejszego zrozumienia procesu żałoby i pozwalają na prawdziwe pożegnanie. Czas na zmiany w naszej kulturze funeralnej, by każdy mógł pożegnać swoich bliskich w sposób, który jest zgodny z jego wartościami, a jednocześnie szanuje naszą planetę i potrzeby współczesnego społeczeństwa.

„Las”

W cieniu 

W milczeniu głębokim

Są opowieści, których nikt nie śpiewa

Kamień przy kamieniu

Czas mówi, że wszystko się zmienia

Cisza bez końca 

Zanurza wspomnienia w nurtach swej wody

Wspomnienia opadają cicho, jak łzy na posadzkę

Śmierć to tylko krok

Jak cień, który tańczy na starym murze 

Nie pytaj mnie

Czym jest ten ostatni czas

To opowieść nieskończoności

Pożegnanie, gdzie każdy ma rolę

Wspomnienia niosą w sobie echa wspólnych kroków

I w końcu las, gdzie dusze odpoczywają

Każde drzewo szepcze

A świat wciąż trwa